Każda przemoc wymaga zdecydowanego przeciwstawienia się jej. Jeśli tego nie zrobisz, będzie się rozwijała i wzmacniała.

Przemoc to każde zachowanie,które nas poniża,narusza nasze prawa i powoduje psychiczne lub fizyczne cierpienie.Nie musi wiązać się z fizycznymi obrażeniami.

Znęcanie się psychiczne i wymuszanie współżycia seksualnego są również formą przemocy.

Przemoc w rodzinie - jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste członków rodziny (czyli osób najbliższych,wymienionych w art.115 § 1 Kodeksu karnego),a także innych osób wspólnie zamieszkujących lub gospodarujących,w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia,zdrowia,naruszające ich godność, nietykalność cielesną,wolność,w tym seksualną,powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym,a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą. /na podstawie Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie Dz.U.2005 r. nr 180 poz.1493/

Przemoc fizyczna - bicie, popychanie, odpychanie, szarpanie, duszenie, policzkowanie

Przemoc psychiczna - poniżanie,wyśmiewanie,upokarzanie,kontrolowanie,ograniczanie kontaktów,krytyka,narzucanie własnych sądów, wyzywanie,zawstydzanie,stosowanie gróźb,izolacja,groźba zabójstwa,domaganie się posłuszeństwa.

Przemoc seksualna - naruszanie godności osobistej,wymuszanie pożycia seksualnego (również w małżeństwie),molestowanie seksualne, wymuszanie nieakceptowanych pieszczot i praktyk seksualnych.

Przemoc ekonomiczna - kontrolowanie wydatków,odbieranie zarobionych pieniędzy,uniemożliwianie podjęcia pracy,niezaspokajanie materialnych potrzeb rodziny.

Przemoc domowa rzadko jest czynem jednorazowym.Znacznie częściej jest procesem o długiej, nawet kilkunastoletniej historii.Ma tendencję do powtarzania się według zauważalnej prawidłowości.

Jest to początek cyklu,który charakteryzuje się wzrostem napięcia i natężeniem sytuacji konfliktowych.Na tym etapie dochodzi do rozmaitych incydentów takich jak np.przejawy zazdrości,gniewu,kontrolowanie członków rodziny, używanie obraźliwych słów,poniżanie bliskiej osoby.

Sprawca jest stale poirytowany i prowokuje kłótnie.

Osoba, wobec której kierowana jest złość partnera stara się za wszelką cenę uspokoić sytuację zaspakajając żądania partnera i robiąc wszystko by poprawić mu nastrój.

Często sama obarcza się winą za jego zachowanie i dąży do zadośćuczynienia i uszczęśliwienia sprawcy.

Przyczyny narastającego napięcia mogą tkwić poza rodziną,czasem są to błahostki,drobne nieporozumienia,które spiętrzają napięcie.Sytuacja staje się nie do zniesienia i pojawia się agresja.

Jest to faza skruchy ze strony sprawcy i okazywania miłości.Agresor usprawiedliwia swoje zachowanie,okazuje żal z powodu tego co się stało i zaklina się, że to już się więcej nie powtórzy.

Na nowo zdobywa zaufanie osoby, którą skrzywdził, staje się miły, uczynny.

Ofiara wierzy w zapewnienia partnera,w to, że się zmienił bo z całych sił pragnie,żeby tak właśnie było i nawet jeśli jeszcze niedawno gotowa była uciec czy złożyć skargę teraz zostaje i wycofuje się z podejmowania działań przeciwko sprawcy.

Na tym etapie istnieją szanse na to,że jeśli sprawca chcąc utrzymać związek podda się terapii,jego agresywne zachowania zostaną powstrzymane.

Bez specjalistycznej pomocy,sprawca nie jest w stanie długo wytrzymać w spokoju.Ponownie wzrasta w nim napięcie i wszystko zaczyna się od nowa…

Nie zatrzymana w porę przemoc nasila się z czasem,z każdym następnym cyklem przemocy agresja wzrasta.Powrót do cyklu przemocy sprawca rozpoczyna zwykle od uszczypliwej uwagi,lekkiego popchnięcia,siarczystego przekleństwa,by po pewnym czasie dopuścić się ciężkiego uszkodzenia ciała,wymyślnych psychicznych tortur,trwałego okaleczenia,czy zabójstwa.

To osoba podlegająca przemocy musi zwrócić się po pomoc do odpowiednich instytucji,zapewnić bezpieczeństwo sobie i innym członkom rodziny, stopniowo uczyć się wyzwalać z przemocy i żyć na nowo bez przemocy.

Sprawca natomiast musi poddać się oddziaływaniom korekcyjno-edukacyjnym.

Ponieważ zachowania agresywne są zachowaniami wyuczonymi,można się ich oduczyć.Można też, przy wsparciu specjalistów,uczyć się właściwych zachowań i reakcji pozwalających uporać się ze złością i agresją tak,aby życie w rodzinie bez przemocy było możliwe.